زغال سنگ چیست؟

پیرولیز زغال سنگ

تمام انواع آن ها بر اثر گرما تجزیه می‌شوند و بر حسب نوع آنها و شرایط تجزیه (فشار و دما) ، به مواد گوناگون مفیدی تبدیل می‌شوند که از نظر کاربردهای صنعتی و تجاری اهمیت به‌سزایی دارند.

بیشتر انواع آن‌ها ، در دمای حدود ۱۰۰ درجه سانتی‌گراد رطوبت خود را از دست می‌دهند و تا دمای ۴۰۰ درجه سانتی‌گراد تجزیه می‌شوند و مقداری مواد روغنی و گازی شکل تولید می‌شود. با افزایش دما به میزان ۱ تا ۲ درجه سانتی‌گراد در هر دقیقه ، تا دمای ۴۵ درجه سانتی‌گراد بیشترین مقدار محصولات بدست می‌آید که عمدتا شامل قطران این ماده است.
این مواد ، ترکیبات گوناگون آروماتیکی مانند بنزن ، تولوئن ، گزیلن ، فنل ها ، نفتالین ، فتانترن ، آنتراسن و غیره را در بر دارد و به روش تقطیر می‌توان آنها را از یکدیگر جدا کرد، اما اگر دما به ۹۰۰ درجه برسد، قطران خود تجزیه می‌شود و از مقدار محصولات مفید کاسته می‌شود. مواد جامد حاصل از پیرولیز زغال سنگ عمدتا شامل زغال کک (با توان گرمایی پایین و توان گرمایی بالا) ، دوده (برای رنگدانه‌ها) ، گرانیت (برای الکترودها) ، کربن فعال و مواد ساختمانی است. بطور کلی ، در فرآیند پیرولیز حدود %۷۰ زغال سنگ به کک و %۵ آن به قطران تبدیل می‌شود.

روند تشکیل زغال سنگ

کانی بسیار پر انرژی است که از بقایای درختان، بوته‌ها و سایر گیاهان زنده به وجود می‌آید. نشو و نمای این گیاهان در زمان‌هایی که آب و هوای زمین ملایم و مرطوب بود، به وجود آمد. زغال سنگ، سنگ رسوبی است که قسمت بسیار بزرگی از ذخایر آن تقریبا ۲۵۰ میلیون سال پیش به وجود آمده است. سپس اوضاع برای رشد و سرخس‌های دانه‌دار گرمسیری که درختان بسیار غول‌پیکری بودند، در باتلاق‌های وسع فراهم شد.