مدیریت مسیر حرفه ای – جلسه ۲

جلسه دوم-مدیریت مسیر حرفه ای

دکتر پورمند :

در جلسه دوم لازمه ما یک تعریفی از مدیریت داشته باشیم.

 من تعریفی که از مدیریت خودم دارم و بهش رسیدم در طی سالیان و حالا هم در تحصیلات آکادمیک، مطالعات و تجربیات به این تعریف رسیدم که البته دارم در حوزه کسب و کار صحبت میکنم

که مدیریت یعنی” ثروت آفرینی به وسیله مدیریت حرفه ای در راستای چشم انداز، ارزش و ماموریت ها از طریق برنامه ریزی ، اجرا و کنترل.”

 سعی کردم خیلی خلاصه کنم.

 نکته دوم ،تعریف ما از مسیر چیه؟

 ببینید ما وقتی داریم از مسیر صحبت میکنیم مسیر یعنی طریق راه و طریق و راه یعنی یک مسیری که هموار میشه و آماده میشه برای اینکه ما بتونیم از اون گذر کنیم یا عبور کنیم.

 اما در اینجا شبیه خیلی از فعالیت ها و کسب و کار ها ما مسیر یعنی راهی که در اون میخواهیم وارد بشیم در ابتدا ساخته نشده، باید ساخته بشه.

 هر کسی مسیر خودشو میسازه.

 مثل جاده نیست که ما بگیم این جاده ها از قبل ساخته شده.

 ما فقط باید یه ماشین سوار بشیم و در این جاده تردد کنیم. نه!

 هر کسی باید مسیر حرفه ای خودش رو یا به تعبیر امروز که در جامعه مرسوم هست و میگن شغلی خودشو باید بسازه و وقتی که ما میخواییم این راه رو بسازیم ،احتمال داره حس روشنی نداشته باشیم در اوایل و به تدریج این راه برای ما روشن می‌شود و اساسا ما در حین حرکت می‌توانیم یاد بگیریم.

 این یادگیری ما آموزش را در مدارس و در دانشگاه‌ها، آموزش می‌بینیم.

 یک سری از مطالعات به آموزش ما کمک می‌کند، ولی در طول مسیر ما یاد می‌گیریم و این ساختن و این یادگیری برای همیشه ادامه داره. تموم نمی‌شه.

 این جور نیست که ما فکر کنیم.

 ما اگر وارد یک حرفه ای شدیم می‌گیم خب ما دیگه مسیر حرفه ای مون طی شده و دیگه الان نیازی نداریم به این مسیر.

 نه، این مسیر دائما در حال تغییره.

 مثل یه مسیری که ما احتمال داره تغییرات زیادی هم درش بدیم و اساسا ما چرا وارد مسیری بشیم؟

 می خوام به یه مقصودی برسیم.

 می‌خوام به یک هدفی برسیم.

 اگر ما وارد مسیر و راهی بشیم که ما رو به مقصود و هدفی نرسونه، خب این کار یه کار بیهوده ای میشه.

 و این نکته خیلی خیلی مسئله مهمیه که حالا ان شاءالله در جلسات بعد اینا رو بازتر میکنم.

 اما ما اگر بخواهیم که در مورد یک سری مفاهیم باید اینجا یه صحبت خیلی خلاصه ای باید با هم داشته باشیم که ما چهار تا واژه داریم.

 یکی “کار”، یکی “تخصص”،”شغل” و “حرفه” است.

 حالا من باز بخوام اینا رو بگم حرفه به معنی Career، شغل به معنی Job، تخصص Specialty و کار هم که Work، اینها هر کدوم با همدیگه متفاوته.

 ما دیدیم که مثلا میگیم شغلت چیه؟

 به یکی میگیم آقا تو کارت چیه؟

 یکی میگه آقا تو تخصصت چیه؟

 به بعضی ها میگیم که حرفت چیه؟

 من اعتقاد دارم مدیریت حرفه است.

 نمیخوام بگم شغل نیست. کار نیست. تخصص نیست.

 حالا بعد اگر این چهارتا رو توضیح بدم تا یه حدودی شاید شرایط بهتر بشه.

 خب ما اگر بخواهیم یه تعریف میتونه تعاریف دیگه ای هم وجود داشته باشه.

 اما من توی بررسی ها و مطالعات خیلی خلاصه در ارتباط با این چهار واژه به این تعاریف رسیدم.

 شغل یا job مجموعه ای از وظایف و مسئولیت هاست.

 تخصص Specialty مجموعه ای از مهارت ها و دانش ها.

 کار Work میشه مجموعه ای از اقدامات و فعالیت ها.

حرفه. Career میشه مجموعه ای از مشاغل، تجارب، یادگیری، استعداد، قابلیت و در یک کلام خلاصه ، در حرفه هم اون موارد شغل، تخصص و کار وجود داره.

 یعنی احتمال داره یک نفر شاغل باشه اما اون شغل براش تبدیل به حرفه نشده.

 اشکالی هم نداره.

 یعنی ما نمی خوایم بگیم حتما باید همه مشاغل تبدیل به حرفه بشه، اما اگر تبدیل به حرفه بشه بهتره.

 هر چقدر سطوح تصمیم گیری وسیع تر بشه ،من اسم بالا و پایین نمی ذارم، چون اصلا این بالا و پایین یک مفهوم نادرستیه که متاسفانه در سازمانها هم وجود داره.

 راس هرم، پایین هرم، اینها واقعا جز اینکه انسان ها رو محدود کنه و جز اینکه یک سازمان و یک کسب و کار رو دچار آسیب های جدی بکنه و جز اینکه یک توهمات نادرستی در انسانها بوجود بیاره، هیچ فایده دیگه ای نداره.

 اما هر چقدر سطح تصمیم گیری ما و شعاع تاثیر گذاری تصمیمات ما ، وسیعتر میشه باید حرفه ای تر باشیم.

 یعنی شما نمیشه که یک نفری مثلا فرض کنید که یک کاری داره، این را بیاییم یک مسئولیت خیلی با وسعت زیاد بهش بدیم در حالی که این اصلا تبدیل به یک حرفه براش نشده.

مثلا فرض بفرمایید که پزشکی یک تخصص هست، یک حرفه ای هم هست.

 خب همه که در پزشکی جزو خواص نیستن که یه عده قلیلی خواص بقیه میشن عوام.

 اما خب اشکال نداره که ما جزو عوام باشیم در حرفه پزشکی.

 اما مشکل از اونجایی شروع میشه که یک عوامی بخواد بره درجای یک خواص بشینه.

 مشکل از اینجا شروع میشه.

 پس ما باید بدونیم وقتی ما داریم راجع به “حرفه” صحبت میکنیم یعنی همه اون موارد رو به اصطلاح در واقع در نظر میگیره و ما باید به حرفه همانند یک مسیر باید بهش نگاه کنیم.

 در این مسیر، یادگیری که با آموزش متفاوته، یک امر مستمر و مستمر و همیشگیه.

 و من میتونم بگم که آموزش در فضای نسبتا تقریبا استاتیک اتفاق می افتد.

 یادگیری در یک فضای داینامیک اتفاق می افتد و حرفه ای یک مفهومی است که از اشتراک استعداد ها و علاقه مندی فرد تشکیل می شود.

 من اعتقاد دارم که ما مباحثی رو که میخوایم مطرح کنیم از این به بعد، همه اون مسیر ها رو در بر میگیره.

 یعنی هم شغل و هم تخصص و هم کار رو ولی با تاکید بر حرفه ،انشالله. خیلی متشکر.

 بقیه موارد رو جلسه بعد.