آهن؛ کاربردها و انواع آن

• فولاد

معروف ترین آلیاژ آهن می باشد که از ترکیب آلیاژهای آن به همراه کربن به دست می آید و مقاومت آن بسیار بیشتر از حالت اولیه است. میزان کربن موجود در فولاد های کربنی ساده تأثیر زیادی بر خواص فولاد و انتخاب عملیات حرارتی مناسب آن دارد. به دلیل اهمیت میزان کربن در فولادها، تقسیم بندی این فولادها براساس مقدار کربن شامل فولاد کم کربن یا نرم، فولاد متوسط کربن و فولاد ابزار می باشد. این فولاد شامل مقادیر خاصی از منگنز، و سلیکون و مقادیر بسیار کمی از فسفر و سولفور می باشد.
بیشترین حد کربن در فولاد که به ندرت اتفاق می افتد، تقریباً ۲ درصد می باشد و زمانی که مقدار کربن آن بیش از این باشد، آن را آلیاژ چدن می نامند. مقدار کربن در چدن ها، معمولاً بین ۳/۲ الی ۴ درصد می باشد.

• فولاد کربن

شامل ۰٫۵-۱٫۵% کربن و مقادیر کم منگنز ، گوگرد ، فسفر و سیلیکون است.

• آهن ورزیده (نرم)

دارای کمتر از۰٫۵ % کربن است. محصولی محکم و چکش‌خوار است، اما به اندازه آهن خام گدازپذیر نیست. اگر یک لبه آن تیز شود، به‌سرعت تیزی خود را از دست می‌دهد.

• فولاد آلیاژ

حاوی مقادیر متفاوتی کربن همراه با فلزات دیگر می باشد. بیشترین عناصر شامل کروم ، وانادیم ، مولیبدن ، نیکل ، تنگستن می‌باشد.

• آهن قراضه

ضایعاتی های حاصل از تولید فولاد می باشد.عملیات حرارتی باید با دمای مناسب انجام گیرد. این عملیات موجب تنش گیری عملیات آماده سازی، بهینه سازی ساختار دانه، افزایش قابلیت شکل پذیری، افزایش مقاومت سایشی و چقرمگی فولاد، بهبود قابلیت ماشین کاری و خواص برش، بهینه سازی خواص مغناطیسی و الکتریکی فولاد می گردد.تکنولوژی بازیافت و استفاده مجدد از آن، مواد مذاب را به صورت شمش های کوچک و بزرگ تبدیل کرده تا دوباره به چرخه تولید وارد شوند.